Νέο Μνημόνιο «Συνεργασίας» του Δήμου μας με τη ΔΕΗ. 18.12.2011
Το κορυφαίο θέμα της λειτουργίας του εργοστασίου της ΔΕΗ στην πόλη μας , επιχειρείται από τη Δημοτική αρχή του κ.Λουκά Τζανή να διευθετηθεί οριστικά όπως προβλέπεται σε σχετικό σχέδιο συμφωνίας από τη Διοίκηση της Επιχείρησης προς τον Δήμαρχο, που υποβλήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Φαίνεται ότι η Διοίκηση του Δήμου μας είναι εδώ κ καιρό σε διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση της ΔΕΗ.
Το θέμα της λειτουργίας του εργοστασίου στην πόλη μας αποτελεί ιστορικό πρόβλημα για το Κερατσίνι. Ανήκω σ’εκείνες τις γενιές που μεγάλωναν όσο λειτουργούσε με τη χρήση μαζούτ κ θυμάμαι καλά την «αποτύπωση» της δραστηριότητάς του στην καθημερινή μας τότε ζωή, στη δημόσια υγεία κ το περιβάλλον μας. Εκτοτε κ μέσα από τις αδιάκοπες προσπάθειες του Δήμου και των φορέων της περιοχής που επί δεκαετίες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τη ρυπογόνο παρέμβασή του στις ζωές μας , σημειώθηκαν τεχνολογικές αλλαγές, που σε συνδυασμό με την περιοδική για κάποια έτη λειτουργία του, χάρη στο Πρωτόκολλο συνεργασίας που υπεγράφη το 1998 με τους τότε υπουργούς Β.Παπανδρέου κ Κ.Λαλιώτη, εκτόνωσαν κάπως την επικινδυνότητά του για το περιβάλλον και δημιούργησαν την πεποίθηση στην κοινωνία της πόλης μας ότι κάποια στιγμή θα τέλειωνε οριστικά η λειτουργία του στην πόλη μας.
Το Πρωτόκολλο συνεργασίας του Δήμου με τη ΔΕΗ, το 1998, προέβλεπε την απομάκρυνση του εργοστασίου, κ μια σειρά από παραχωρήσεις στρεμμάτων (41 στρέμματα) κ αποζημιώσεις ή ανταποδοτικά προς τον Δήμο για το διάστημα της συνεχιζόμενης λειτουργίας του. Αλλά επρόκειτο δυστυχώς για μια πολιτική συμφωνία , η οποία αν κ απέφερε κάποια χρήματα στον Δήμο, δυστυχώς δεν τηρήθηκε από τη Διοίκηση της ΔΕΗ στα χρόνια που ακολούθησαν.
Ωστόσο , η θέση του Δήμου ήταν ξεκάθαρη: ό,τι κ αν διαπραγματευόμασταν , πάντα ο τελικός στόχος ήταν η απομάκρυνση του εργοστασίου από το Κερατσίνι.
Η Δημοσίου χαρακτήρα Επιχείρηση ποτέ δεν δέχτηκε τη συμφωνία του 1998. Την αμφισβήτησε κ την υπονόμευσε όποτε προέκυπτε θέμα τακτοποίησης των εκκρεμοτήτων, ισχυριζόμενη ότι ως επιχείρηση δεν δεσμεύεται από πολιτικές αποφάσεις υπουργών, έστω κ προϊσταμένων της, κ μάλιστα συνεχίζει να διεκδικεί εκτάσεις που επί δεκαετίες αποτελούν κοινόχρηστο πράσινο για τον Δήμο , διαμορφωμένες με τα χρήματα των δημοτών σε πάρκα , όπως κυρίως είναι το Πάρκο Πρεσοφ , στο οποίο όπως όλοι γνωρίζουμε διατηρούμε πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις. Επιπλέον δεν ήθελε ποτέ να ακούσει για απομάκρυνση των εγκαταστάσεων από την πόλη μας, πόσο μάλλον για τη νομική παραχώρηση χώρων της προς τον Δήμο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, μαθαίνουμε σήμερα ότι η ΔΕΗ διαπραγματεύεται με τη σημερινή Διοίκηση του Δήμου. Κ μάλιστα, η Δημοτική αρχή παρουσιάζει ένα νέο μνημόνιο συνεργασίας με τη ΔΕΗ , φέρνοντάς το βιαστικά προς συζήτηση καθώς επείγεται να λάβει απόφαση.
Ποιος επείγεται κ γιατί άραγε?
Σήμερα, το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται στο Δημοτικό Συμβούλιο και στην πόλη μας από τη Δημοτική Αρχή είναι αν συμφωνούμε ή όχι στη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου , με όποιο τρόπο και μορφή, δηλαδή αν αλλάξουμε ριζικά την επί δεκαετίες θέση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία παγίως επαναλαμβανόταν μέχρι σήμερα , από όλες τις διοικήσεις του Δήμου κ η οποία συνίστατο κατηγορηματικά στη διακοπή της λειτουργίας του στο Κερατσίνι.
Κ όλα αυτά γιατί?
Όταν προσέρχεται κανείς σε διαπραγματεύσεις, πρέπει να έχει ένα στόχο και να είναι σίγουρος σχετικά με το τι επιδιώκει.
Η ΔΕΗ είναι σίγουρη για τον στόχο της : Θέλει τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου της χωρίς καμιά παραχώρηση προς τον Δήμο. Κ η σημερινή της πρόταση είναι να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση του Πάρκου Πρεσοφ, που ο Δήμος κ οι δημότες μας χαίρονται επί δεκαετίες(!), κ η υπόσχεση για κάποια ανταποδοτικά που θα προσδιοριστούν με μελλοντικά σχέδια!! Την ίδια στιγμή, θέλει τον Δήμο αφενός να αποδέχεται πλήρως τη λειτουργία του εργοστασίου κ αφετέρου να προβαίνει σε κάθε απαραίτητη ενέργεια προκειμένου να διευκολύνει τη ΔΕΗ κ να εξασφαλίζει τη λειτουργία του!!!
Κ εμείς? Ποιος είναι ο στόχος της πόλης μας? Πώς μπήκαμε σε τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις? Ποια ήταν η αρχική μας θέση? Ποια ήταν η «κόκκινη» γραμμή μας? Είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε να συζητάμε ως στόχο τη διαρκή κ απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου χωρίς όρους (!) κ μάλιστα αποδεχόμενοι δήθεν κάποια αμφίβολα κ εντελώς απροσδιόριστα ανταποδοτικά, την ίδια ώρα που εξακολουθεί η ΔΕΗ να θεωρεί ακόμα κ το Πάρκο Πρεσόφ ιδιοκτησία της??
Δεν ξέρω αν υπάρχει κρυφή ατζέντα ή μυστικές συνεννοήσεις για κάτι περισσότερο. Αυτό όμως που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η σημερινή διοίκηση του Δήμου επιδιώκει να δεσμεύσει την πόλη μας οριστικά να δεχθεί τη μόνιμη κ διαρκή λειτουργία του εργοστασίου άνευ όρων.
Η λειτουργία της ΔΕΗ είναι ίσως το κορυφαίο θέμα για την πόλη μας κ καλούμαστε όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στο μέλλον, στη δημόσια υγεία, την ίδια στιγμή που ανεχόμαστε τη λειτουργία της Ψυτάλλειας, των 2 νεκροταφείων, του σταθμού μεταφόρτωσης των απορριμμάτων στο Σχιστό, το Βιομηχανικό Πάρκο, τη λειτουργία της Ιχθυόσκαλας, την επιβάρυνση του κυκλοφοριακού...Μοιάζει ατελείωτος ο κατάλογος… Κ κάνει τη συζήτηση για τη διασφάλιση μιας κάποιας ποιότητας στη ζωή μας να φαντάζει πολυτέλεια..
Ωστόσο, επειδή δεν είναι όλα μάταια, ας αναλάβουμε όλοι τις ιστορικές μας ευθύνες.
Ας ενημερωθούν οι φορείς της πόλης κ οι δημότες. Κι ας επιχειρηθεί να εξηγηθεί στις νέες γενιές πώς είναι δυνατόν σ’αυτόν τον Δήμο, που επί δεκαετίες ήμασταν οι «καταραμένοι» της Αττικής, δεχόμενοι σκουπίδια κ ανεπεξέργαστα λύματα απ’όλη την Αττική, μετά από αγώνες, προσπάθειες κ ιστορικές διεκδικήσεις για να βελτιώσουμε στοιχειωδώς τη ζωή μας, θα καταλήξουμε να αποδεχόμαστε εγγράφως, χωρίς όρους τη διαρκή λειτουργία του εργοστασίου της ΔΕΗ που μας στοιχειώνει.