Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε και θα γίνουμε. 23.2.2012
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε και θα γίνουμε.
Εκλογές πλέον στον ορίζοντα και μεταξύ άλλων συζητείται το θέμα της επιστροφής των διαγραφέντων ! Τι σχέση μπορεί να έχουν στο ίδιο ψηφοδέλτιο οι βουλευτές που το βράδυ της Κυριακής, όταν η χώρα αντιμετώπιζε το οδυνηρό δίλημμα της ύπαρξής της, έπαιρναν τη δύσκολη απόφαση να μην επιτρέψουν να πτωχεύσει, με αυτούς που κρύβονται πίσω από υποκριτικά δάκρυα με την κουτοπόνηρη ασφάλεια ότι «οι άλλοι» θα ψηφίσουν. Ιδίως όταν έχουν διαχειριστεί τη χώρα επί έτη και έχουν κορυφαία ευθύνη για την κατάστασή της.
Αλλά και πώς μπορούμε να συνυπάρξουμε ως στελέχη στον ίδιο πολιτικό χώρο με διάφορους «υποψήφιους πολιτευτές», που περιφέρονται και δημαγωγούν τάχα συμπάσχοντες για τις θυσίες και τις προσπάθειες του λαού.
Πόσο καιρό τώρα κάποιοι επιμένουμε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι;
Και δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Ούτε μπορούμε να συμπορευόμαστε «όλοι μαζί» πια. Η κατάσταση της χώρας, καθώς και η εξέλιξη και η αντιμετώπιση της κρίσης, απέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο ότι ακόμα κι αν κάποιοι βρεθήκαμε στον ίδιο πολιτικό χώρο , σήμερα πλέον είμαστε απολύτως διαφορετικοί. Και μάλιστα στον πυρήνα της πολιτικής μας θεώρησης και σκέψης , στην καρδιά της πολιτικής μας προσέγγισης .
Η εποχή του στρογγυλέματος, όταν απολύτως διαφορετικές πρακτικές και συμπεριφορές μπορούσαν να χωρούν στην ίδια πολιτική στέγη, και να συνυπάρχουν και να συμφωνούν όλοι με όλους , με μόνο ορίζοντα την – επιφανειακή και χωρίς κόπο- διαχείριση της εξουσίας, έχει παρέλθει οριστικά. Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να πορευόμαστε υιοθετώντας παλαιές ή και πρόσφατες γνώριμες συμπεριφορές , οι οποίες μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Και ελπίζω και εύχομαι να το έχει καταλάβει όλο συνολικά το πολιτικό μας σύστημα για το καλό όλων μας.
Είναι ανάγκη να επαναπροσδιοριστούμε πολιτικά. Έχει έρθει η ώρα να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Δεν χωράμε όλοι στον ίδιο χώρο. Κάποια στιγμή , και προφανώς πολύ σύντομα, θα πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους είμαστε και με ποιους θα συγκρουστούμε. Και για να διακρίνουμε και να επιλέξουμε , θα πρέπει να έχουμε ακούσει ένα σαφές, υπεύθυνο, συνολικό σχέδιο για τη χώρα.
Πρέπει να αναδειχθεί μια συνολική κυβερνητική πρόταση για το μέλλον της χώρας και για το δικό μας μέλλον.
Να αποφασίσουμε τι είδους κράτος θέλουμε, πόσο μεγάλο και με ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά για να είναι αποτελεσματικό. Ν’ ακούσουμε μια πρόταση που θα απομονώνει πελατειακές λογικές , θα αφήνει πίσω τα τζάκια, τη διαφθορά αλλά και τις λαϊκίστικες πρακτικές και θα χαράζει μεταρρυθμίσεις. Να εξηγηθεί τι σημαίνει πραγματική ανταγωνιστική οικονομία αλλά και νομιμότητα και σεβασμός και κράτος δικαίου .
Και βέβαια όλα αυτά έχουν κόστος αλλά επιτέλους δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια! Πρέπει ν’ αποφασίσει το πολιτικό μας σύστημα να σοβαρευτεί και να αναλάβει τις ευθύνες του, να μιλήσει στην κοινωνία με αλήθειες σκληρές μεν, αλλά δημιουργώντας ένα ειλικρινές πλαίσιο συνεννόησης , ώστε οι πολίτες να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει ένα κυβερνητικό σχέδιο με ορίζοντα, με αρχή, μέση και τέλος. Μόνο που για να γίνει αυτό , χρειάζεται ένα άλλο πολιτικό προσωπικό, σοβαροί και υπεύθυνοι άνθρωποι, που θα αναδειχθούν από μια εξίσου σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική ηγεσία.
Αλλιώς , όπως φαίνεται, είναι σίγουρο ότι θα βυθιστούμε σ’ένα μεσαίωνα χωρίς έλεος και χωρίς επιστροφή.